حکم سفرهای مقدماتی برای حکم وطن
در مورد سفر اول در حکم وطن، خانه خریدن و اجاره کردن و انتقال وسایل جزو مقدمات محسوب میشود؟
تا سکونت حاصل نشود حکم وطن ندارد.
تا سکونت حاصل نشود حکم وطن ندارد.
اگر به مدت طولانی ادامه پیدا کند همان حکم را دارد.
هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل هفتهای سه روز به مدت حداقل دو ماه، رفتوآمد میکند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.
اگر انسان بدون قصد ماندن مستمر و بدون قصد رفتن درجایی، آنقدر بماند که مردم او را اهل آنجا بدانند، حکم وطن او را پیدا میکند.
نماز و روزه او در محل كار كامل است، البته اگر اين برنامه تا حدود چهار ماه ادامه يابد حكم كثيرالسفر را خواهد داشت و اگر بيش از اين مدت باشد مادامیکه براى كار به همين صورت به آن شهر رفتوآمد میکند، آنجا وطن دوم او محسوب میشود.
در فرض مسئله نماز آنها کامل است.
اگر محل خدمت حکم وطن آنها را داشته باشد و در آن محل سکونت میکنند نمازشان در آنجا کامل است و نيازي بهقصد ده روز ندارند و اگر در دوران خدمت، کثير السفر بوده و حداقل ده روز فاصلهایجادشده، در سفر اول نماز و روزه شکسته است ولي در سفرهاي آينده درصورتیکه ازنظر عرف، ادامه سفرهاي قبلي باشد حکم کثير السفر را دارند.
حکم وطن را دارد. چنانچه فردی به مقدار 6 یا 8 یا 12 ساعت در محل کار حضورداشته باشد آنجا حکم وطن برای او دارد (ولی 3 یا 4 ساعت حضور حکم وطن ندارد).
در سفر و محل کار نماز تمام است.
هرگاه انسان جايى را براى «محل اقامت» خود انتخاب كند بهطوریکه وقتى در آنجاست او را مسافر نمیگویند، خواه قصد اقامت دائم داشته باشد يا موقّت، حکم وطن را دارد، بنابراین در یکی از این سه حالت، آنجا در حكم وطن او است، نماز و روزه کامل است و نيازى بهقصد ده روز ندارد: 1 داشتن قصد سکونت طولانیمدت مانند یک سال و بیشتر2 ماندن هفتهای حداقل سه روز در مدتزمان حداقل دو سال3 ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند بهصورت پراکنده) در مدتزمان سه سال و بیشتر. نکته: طبق روایات واردشده در احکام حج، در مورد کسی که یک سال در مکه میماند، او را مانند اهل مکه دانستهاند و مقیمی است که حکم توطّن را دارد؛ بهعبارتدیگر چنانچه با شرایط فوق در محلی بماند عرف آنها را مسافر نمیداند و معیار، صدق سفر است نه وطن؛ که در اینجا صدق سفر نمیکند (دقّت شود).
با توجه به آنچه نوشتهاید از این به بعد نمازها کامل است.