هرگاه اسلام درخطر باشد و هیچ راهى براى دفاع از اسلام جز این راه نباشد، این کار پس از اجازه از حاکم شرع واجب است. ولى نباید خودسرانه دست به این کار زد که مایه تفرقه و سستى می‌شود.
چنانچه آموزش‌های لازم را درزمینهٔ امربه‌معروف و نهى از منکر و شرایط و ظرافت‌های آن ببینند کار بسیار خوبى است، بلکه در شرایطى واجب است; ولى نباید بهانه‌ای به دست مخالفان بدهند و رعایت ادب اسلامى را درهرحال بنمایند.
به این نوع سوالات پاسخ ندهید و آنها هم نباید چنین سوالاتی بپرسند.
درصورتی‌که راه نهی از منکر منحصر به آن باشد مانعی ندارد البته آن‌هم به مقدار ضرورت نه بیش از آن.
درصورتی‌که هیچ راهى براى حفظ دین و ایمان خود جز هجرت نمی‌بینید، هجرت کار لازم و شایسته‌ای است; ولى این کار را بامطالعه بیشتر و موافقت پدر و مادر انجام دهید.
در این‌گونه موارد باید با هماهنگى مسؤولین دانشگاه جلو این‌گونه مسائل را گرفت تا دانشجویان به مشکل برخورد نکنند و اساتید به وظیفه شرعیّه خودشان عمل نمایند.
تنها به مقدار ضرورت جایز است که در آنجا باشید.
احتیاط واجب است که با ملایمت و نرمی آنها را راهنمایی بکند و هیچ‌وقت با خشونت با آنها روبرو نشود.
در مواردى كه منصوص است، يا تأثيرى در امربه‌معروف و نهى از منكر دارد، يا مجرم، متجاهر است، اظهار آن مانعى ندارد، در غير اين سه صورت، درملأعام انجام نگيرد.
درصورتی‌که احساس خطر جدی کردید می‌توانید فرزندان دیگر را در جریان بگذارید تا به نحوی از او جلوگیری کنند ولی سفارش کنید آسیبی به او نزنند.
باید کارى کرد که امربه‌معروف و نهى از منکر با این امور مخلوط نشود; ولى نظرهاى قهرى اشکال ندارد.
تفحّص درباره ديگران جايز نيست؛ مگر اینکه مسئله به‌صورت گسترده درآيد و سبب آلودگى اجتماع شود.
