جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين مرحله از امربه‌معروف و نهى از منكر بلكه به‌طورکلی مرحله فيزيكى و برخورد با مجرمين بر عهده حكومت اسلامى است و افراد ديگر حق دخالت ندارند و هرگاه كسى خودسرانه اين كار را كند قصاص دارد.

اگر قطع رابطه موجب بیدار شدن آن‌ها می‌شود و باعث ترک منکر شود واجب است و اگر اثر منفى دارد، این کار را نکنید.

چنانچه این کار را در ملاء عام انجام می‌دهد اشکال ندارد مشروط بر اینکه منشأ فسادی نشود و لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را ارشاد کرد.‌

هرگاه اسلام درخطر باشد و هیچ راهى براى دفاع از اسلام جز این راه نباشد، این کار پس از اجازه از حاکم شرع واجب است. ولى نباید خودسرانه دست به این کار زد که مایه تفرقه و سستى می‌شود.

چنانچه آموزش‌های لازم را درزمینهٔ امربه‌معروف و نهى از منکر و شرایط و ظرافت‌های آن ببینند کار بسیار خوبى است، بلکه در شرایطى واجب است; ولى نباید بهانه‌ای به دست مخالفان بدهند و رعایت ادب اسلامى را درهرحال بنمایند.

به این نوع سوالات پاسخ ندهید و آنها هم نباید چنین سوالاتی بپرسند.‌

در مواردى كه منصوص است، يا تأثيرى در امربه‌معروف‏ و نهى از منكر دارد، يا مجرم، متجاهر است، اظهار آن مانعى ندارد، در غير اين سه صورت، درملأعام انجام نگيرد.

براى امربه‌معروف‏، بايد از راه‌هایی كه مفيد و مؤثر است و پيامدهاى منفى ندارد، استفاده كرد.

درصورتی‌که بتوانند به عنوان نهى از منكر اطلاعات کلی را برسانند، بی‌آنکه نام اشخاصى فاش شود مانعى ندارد، بلكه گاهى واجب است.

بعید است که آنها مقابله به مثل کنند.‌

در صورتی که راه منحصر در آن باشد، مانعی ندارد.‌

درصورتی‌که راه نهی از منکر منحصر به آن باشد مانعی ندارد البته آن‌هم به مقدار ضرورت نه بیش از آن.