هرگاه سكوت علماى اسلام يا غير آن‌ها موجب تقويت ظالم يا تأييد او شود، يا سبب جرئت او بر ساير محرمات گردد، واجب است اظهار حق و انكار باطل كنند، هرچند تأثیر فورى نداشته باشد.
اگر داخل شدن بعضى از مؤمنين يا علماى اسلام در دستگاه‌های ظلم سبب جلوگيرى از مفاسد يا منكراتى شود قبول اين كاربر آن‌ها واجب است.
با رعایت موازین اسلامى چنین کارى نه‌تنها جایز، بلکه لازم است.
درصورتی‌که ممکن است برای او عادت شود و در بزرگی کار خلاف را تکرار کند احتیاط آن است که در مورد او انجام شود.
اگر نهى از منکر را ترک کند فاسق است.
کار خلافى انجام داده و لازم است با زبان خوش او را نهى از منکر کرد.
امربه‌معروف و نهى از منکر یک حکم عام است و همه به مقدار توان خود موظف به آن هستند و وجود چنین نهادى سلب مسؤولیت از دیگران نمی‌کند و موارد تداخل را با برنامه‌ریزی باید حل کرد.
در صورتی که خلاف شرعی در آن نباشد اشکالی ندارد.
از تأثیر کردن امربه‌معروف و نهى از منکر مأیوس نشوید بازهم به وظیفه امربه‌معروف و نهی از منکر ادامه دهید و مأیوس نباشید مطمئن باشید اگر در مواردى بی‌اثر باشد، در مواردى دیگر مؤثر خواهد بود و با این بهانه‌ها نباید این فریضه بزرگ الهى فراموش شود انشاء الله مشکل حل خواهد شد.
وظیفه شما امربه‌معروف و نهى از منکر است و هرگاه مؤثر نیفتاد باید به مقامات مسئول خبر دهید تا آن‌ها را به وظایفشان آشنا کنند.
مواردی که نیاز به اذن حاکم شرع ندارد عبارت است:1. بخواهد شخص را نصیحت نماید و با زبان و دل او را تشویق به ترک گناه یا انجام واجب نماید.2. چنانچه بخواهد به خاطر امربه‌معروف و نهی از منکر با شخص قطع ارتباط نماید و با او مراوده نداشته باشد.3. جایی که شخص با زبان نرم نصیحت کرده و تذکر داده اما اثر نداشته و بخواهد با کلمات تند و خشن او را از گناه بازدارد یا او را به انجام واجب وادار نماید.4. درصورتی‌که برای امر معروف و نهی از منکر بخواهد وسایل گناه را از دسترس بودن شخص خارج نماید.5. جایی که بخواهد بازور امربه‌معروف و نهی از منکر نماید مثلاً جلوی شخص را بگیرد تا او نتواند گناه انجام بدهد.
