جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

منظور از حریم خصوصی اموری است که جزء اسرار و مسائل شخصی محسوب می شود.

مفسده در لغت به چیزی گفته می شود که علت فساد و تباهی است و در اصطلاح فقه، در حوزه احکام فردی به هر چیزی گفته می شود که زمینه گناه را برای انسان فراهم می کند و در حوزه احکام اجتماعی چیزی است که موجب بروز ناهنجاری، درگیری و اختلاف، سستی عقاید مردم و ضررهای مختلف می گردد که در جای خود مورد استفاده قرار می گیرد.

همه شرایط شرعى باید در آن جمع شود.

امر به معروف و نهى از منكر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرايط زير واجب است: 1- كسى كه مى‏خواهد امر و نهى كند بايد يقين داشته باشد كه طرف مقابل مشغول انجام حرام يا ترك واجبى است. 2- احتمال دهد كه امر و نهى او اثردارد، خواه اثر فورى داشته باشد يا غير فورى، كامل يا ناقص، بنابراين اگر بداند هيچ اثر نمى‏كند واجب نيست. 3- در امر و نهى او مفسده و ضررى نباشد، پس اگر بداند يا خوف اين باشد كه امر يا نهى او، ضرر جانى يا عرضى و آبرويى يا مالى قابل توجّه نسبت به او يا بعضى از مؤمنين مى‏رساند واجب نيست، ولى اگر معروف و منكر از امورى باشد كه شارع مقدّس اسلام اهمّيّت زيادى به آن مى‏دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالك اسلامى، يا حفظ احكام ضرورى اسلام)، بايد اعتنا به ضرر نكند و با بذل جان و مال در حفظ آنها بكوشد.

این امر و نهی، مستحب می باشد.

امر به معروف و نهی از منکر واجب کفائی است، باید به صورتى باشد که خلاف شرعى در آن پیش نیاید، و به زبان خوش و منطقى انجام گیرد و اگر به اندازه کافی امر به معروف کننده از جنس موافق باشد لزومی ندارد جنس مخالف اقدام کند.

باز داشتن ديگران از هر عملى كه به حكم شارع ناپسند است.

مجرّد احتمال کافى نیست مگر این که احتمال قوى باشد و در این گونه مسائل که مربوط به تبلیغ اسلام است نباید وسوسه به خرج داد.

قصد قربت شرط نیست ولى بدون آن ثواب به کسى نمى دهند.

واداشتن افراد به انجام احكام و سنتى كه از نظر شارع پسنديده است.