مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر در مجلس مصالحه بعد از تمام شدن صلح يكى از دو طرف پشيمان شود حقِّ فسخ ندارد مگر این‌که در ضمن قرارداد صلح شرط فسخ کنند.

آن دسته از صلح‌ها که عملاً به معنای بیع است تمام احکام بیع را دارد، بنابراین حق شفعه جاری است.

اگر اين صلح‏ را به‌عنوان بعد از مرگ سفارش كرده، وصیت محسوب مى‏شود و فقط در یک‌سوّم اموالش موثّر است؛ و اگر صلح‏ قطعى در حال حيات كرده و تحويل داده، كسى در آن حقّى ندارد؛ زيرا انسان تا زنده است حقّ تصميم‏گيرى در اموال خود را دارد.

اگر شخص بخواهد از طلب يا حقّ خود بگذرد قبول كردن طرف لازم نيست و این یعنی ابراء که عبارت است از صرف‌نظر کردن از طلبی که دارد بی‌آنکه صلح مصطلح باشد.

اگر منافع آن را در حال حیات به او صلح کرده و شرط نموده که بعد از وفات او، در میان ورثه تقسیم شود، حق نداشته است عین آن را به کسى بدهد.

اگر جنسى را نقداً مصالحه كند چنانچه در پرداختن عوض تأخير نمايد در همان روز اوّل حقّ فسخ براى طرف ديگر ثابت است و احتياج به گذشتن سه روز ندارد مگر این‌که در ضمن قرارداد صلح شرط فسخ کنند و یا فسخ با رضایت طرفین باشد.

هر اقدام عملى كه به‌وضوح نشان دهد طرفين مى‏خواهند به‌وسیله آن صلح و سازش كنند كافى است.

در مصالحه حيوان حقِّ فسخ در سه روز اوّل ثابت نيست مگر این‌که در ضمن قرارداد صلح شرط فسخ کنند و یا فسخ با رضایت طرفین باشد.

اگر كسى بخواهد طلب خود را در برابر چيزى يا بدون عوض، به ديگرى (غیر از بدهکار) صلح كند، در صورتی صحيح است كه بدهکار قبول نمايد.

اگر دائم باشد مانعی ندارد.

این‌گونه صلح با شرایط مذکور خالى از اشکال نیست.

درصورتی‌که مدت تعیین نشود باطل است