جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آب كر بنا بر احتياط واجب مقدار آبى است كه اگر در ظرفى كه طول و عرض و عمق آن هركدام سه وجب و نيم ‏است بريزند، آن ظرف را پر کند، يا وزن آن 384 كيلوگرم (384 ليتر) باشد و معيار در وجب، وجب‌های متوسّط است.‌

آری؛ حكم آب جارى دارد.‌

در هنگامى‏كه مى‏جوشد حكم آب جارى دارد.‌

هرگاه بعد از آب كشيدن فرش و لباس مختصرى گل يا ذرات صابون و اشياء ديگر در آن ديده ‏شود پاك است و اگر اشياء بزرگ‌تری باشد ظاهر آن‌ها نيز پاك است و اگر آب نجس به باطن آن‌ها نفوذ كرده براى پاك شدن باطن آن‌ها بايد آب پاك نيز به آن برسد و خارج شود.

آبى كه به‌اندازه كر يا بيشتر بوده، چنانچه شك كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و به‌عکس، اگر آبى كمتر از كر بوده و شك داريم كر شده، حكم آب كمتر از كر را دارد.‌

هرگاه چيز نجسى به آب قليل برسد آن را نجس می‌کند (بنا بر احتياط واجب) امّا اگر از بالا بريزند، فقط آن مقدار كه به نجس رسيده نجس می‌شود و اگر به‌صورت فوّاره از پايين به بالا رود و به چيز نجسى برسد، قسمت پايين آن نجس نمى‏شود.‌

نجس و نجس کننده است.‌

آری نجس می‌شود مگر اینکه آب‌لوله‌کشی باشد.

آب جارى با ملاقات نجاست نجس نمى‏شود، هرچند كمتر از كر باشد، مگر اين‏كه بو، يا رنگ، يا طعم نجاست به خود گيرد.‌

بارش چند قطره كافى نيست، بلكه بايد به مقدارى ببارد كه به آن «باران» گويند.‌

آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك می‌کند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير این‌ها، به‌شرط اين‏كه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.‌

هرگاه انسان چيزى را آب بكشد و يقين كند پاک‌شده، بعد شك كند كه آن را درست آب‌کشیده يا نه آن چيز پاك است، مگر اين‏كه بداند كه در حال شستن توجّه نداشته است.