حضور به مقدار ضرورت در مجلس گناه
من یک خانم هستم.زن داداش من پیش برادرشوهرش حجاب نمیگذارد و لباس های آزاد میپوشد.من یکبار وقتی خانه ی پدرم بودیم او را گوشه ای بردم و از او خواستم که حداقل وقتی من آنجا هستم این مسئله را رعایت کند اما ناراحت شد و قهر کرد و رفت. میخواهم بدانم وقتی امر به معروف در او اثری ندارد و به کار خود ادامه میدهد آیا وقتی هر دو در خانه ی پدرم هستیم من باید آنجا را چون مجلس حرامی است ترک کنم؟ یا اینکه مشکلی وجود ندارد و میتوانم آنجا رفت و آمد کنم؟
تنها به مقدار ضرورت جایز است که در آنجا باشید.
اعتراف به گناه در گزینش های مختلف
آیا در گزینش که از افراد درباره برخی گناهان شخصی که فقط جنبه حق الله دارد باید به سوال فرد گزینش کننده پاسخ داد یا باید انکار کرد؟
به این نوع سوالات پاسخ ندهید و آنها هم نباید چنین سوالاتی بپرسند.
درخواست آدرس مجلس گناه توسط دیگران با وجود علم به آن
در یک ساختمانی کار می کنم، که در آخرین طبقه اش رستوران می باشد و در آنجا شراب هم می دهند و آهنگ هم می خوانند، جای جاهلیت است، بعضی وقتها کسانی که بخاطر آنجا می آیند از من آدرس آنجا را می پرسند که چگونه به آنجا بروند. من در پاسخ به آنها چه بگویم؟ اگر راهنماییشان کنم، در گناه آنها شریک خواهم شد؟
آدرس دادن جایز نیست، می توانید بگویید از دیگران بپرسند.
تغيير مذهب از سني به شيعه از روي اجبار
تغيير مذهب از سني به شيعه اگر از روي اجبار باشد چه حكمي دارد؟
هیچکس را نمیتوان بهاجبار به مذهبی دیگر وادار کرد ولی باید سعی کرد او را از روی استدلال و منطق قوی او را ارشاد کرد.
در میان گذاشتن تخلفات شرعی زن با خانواده او توسط شوهرش
زنی تخلف شرعی علیه شوهرش داشته در مقابل منع شوهر از وی انکار میکند و نزد خانواده خودش بد زبانی علیه شوهر دارد شوهر صدای ضبط شده تخلفات زن دارد آیا این مکالمات را به روئت خانواده زن برساند مشکل شرعی ندارد؟
بهتر است این گونه مسائل را زن و شوهر با مدارا با یکدیگر حل کنند.
ارشاد جاهل به حکم یا موضوع
آیا ارشاد جاهل در موارد جهل به حکم واجب و در موارد جهل به موضوع جایز یا مستحب است؟
در موارد جهل به حکم واجب است و در جهل به موضوع لازم نیست مگر اینکه موضوع خطرناکی باشد.
عدم جواز تفحّص درباره ديگران
چنانچه زن و مردى، كه بين آنها علقه زوجیت وجود ندارد، در خيابان يا در هر محل عمومى ديگر در حال تردّد باشند، امّا رفتار آنان كاملاً عادى بوده و موجب اخلال در نظم عمومى، يا جريحهدار شدن احساسات ديگران نشوند، آیا افراد حقيقى، يا حقوقى مانند نيروى انتظامى، بسيج، امربهمعروف و مانند آن، مجاز به تفحّص و بررسى رابطه آنان هستند؟
تفحّص درباره ديگران جايز نيست؛ مگر اینکه مسئله بهصورت گسترده درآيد و سبب آلودگى اجتماع شود.
مرحله فیزیکی امربهمعروف و نهی از منکر
آیا افراد مىتوانند در مقام امربهمعروف و نهى از منكر، به عنوان دفاع از كيان اسلام و حفظ نظام اسلامى از دستبرد افراد داخلى و جلوگيرى از تهاجمات فرهنگى يا سياسى به دين و همينطور بهمنظور حفظ ارزشهاى اسلامى، مرتكب قتل يا جرح شوند؟ اگر شخصى در مقام امربهمعروف و نهى از منكر مرتكب قتل شخصى شود، آیا قتل عمد به شمار مىرود، يا مقتول مهدورالدم محسوب میشود و چيزى بر عهده قاتل نيست؟
اين مرحله از امربهمعروف و نهى از منكر بلكه بهطورکلی مرحله فيزيكى و برخورد با مجرمين بر عهده حكومت اسلامى است و افراد ديگر حق دخالت ندارند و هرگاه كسى خودسرانه اين كار را كند قصاص دارد.
اجتناب از برخورد فیزیکی در نهی از منکر
چگونه حکومت و مردم میتواند از بدحجابی یا بیحجابی بعضى از خانمهایی که در این امر مهم کوتاهى میکنند جلوگیرى کنند؟
مردم باید به نهى از منکر زبانى اکتفا کنند و از هرگونه برخورد فیزیکى اجتناب ورزند، ولى حکومت میتواند وارد این مرحله نیز بشود.