با زبان خوش و مؤدبانه ایشان را امر به معروف و نهی از منکر کند و عواقب بد دنیوی و اخروی این گناهان را به ایشان تذکر دهد و هم‌چنین توجه داشته باشد که رفتار و گفتار نیک ایشان با خانم قطعاً در اصلاح رفتار ایشان مؤثر خواهد بود.
در صورتی که شرایط امر به معروف و نهی از منکر موجود باشد، باید آن شخص را با زبان خوش نهی از منکر کرد.و در مورد شرایط امر به معروف و نهی از منکر توجه داشته باشید که امر به معروف و نهی از منکر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرایط زیر واجب است: 1- کسی که می خواهد امر و نهی کند باید یقین داشته باشد که طرف مقابل مشغول انجام حرام یا ترک واجبی است. 2- احتمال دهد که امر و نهی او اثر دارد، خواه اثر فوری داشته باشد یا غیر فوری، کامل یا ناقص، بنابراین اگر بداند هیچ اثر نمی کند واجب نیست. 3- در امر و نهی او مفسده و ضرری نباشد، پس اگر بداند یا خوف این باشد که امر یا نهی او، ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالی قابل توجه نسبت به او یا بعضی از مؤمنین می رساند واجب نیست، ولی اگر معروف و منکر از اموری باشد که شارع مقدس اسلام اهمیت زیادی به آن می دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالک اسلامی، یا حفظ احکام ضروری اسلام)، باید اعتنا به ضرر نکند و با بذل جان و مال در حفظ آن‌ها بکوشد.
چنانچه این کار را در ملاء عام انجام می‌دهد اشکال ندارد مشروط بر اینکه منشأ فسادی نشود و لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را ارشاد کرد.
در صورتی که راه منحصر در آن باشد، مانعی ندارد.
اين كار جايز نيست.(ترويج باطل است)
در صورتی که خلاف شرعی در آن نباشد اشکالی ندارد.
بازداشتن ديگران از هر عملى كه به حكم شارع ناپسند است.
مجرّد احتمال کافى نیست مگر اینکه احتمال قوى باشد و در این‌گونه مسائل که مربوط به تبلیغ اسلام است نباید وسوسه به خرج داد.
قصد قربت شرط نیست ولى بدون آن ثواب به کسى نمی‌دهند.
واداشتن افراد به انجام احكام و سنتى كه ازنظر شارع پسنديده است.
آری صحیح است.
