جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بنا بر احتیاط واجب نجس می‌شود، چه دست او یا بدن مرده رطوبت داشته باشد و چه خشک باشد.

كسى كه در جامعه اسلامى ‏زندگى می‌کند و از اعتقادات او خبر نداريم، پاك است و جستجو و تفتيش لازم نيست و نيز در جوامع غير اسلامی چنانچه افرادى باشند كه معلوم نباشد مسلمان هستند يا كافر، پاكند.

کسانی که احکامی را نمی‌دانند لازم است آن احکام به آن‌ها گوشزد شود ولی در موضوعات لازم نیست مگر آنکه معاشرت با آن‌ها داشته باشد.

درصورتی‌که یقین داشته باشید که منی با آن مخلوط است نجس است و فقط کافیست تا محل را تطهیر نماید.

محتواى کیسه آب جنین نجس نیست؛ مگر اینکه آلوده به خون باشد.

مخرج بول با غير آب پاك نمى‏شود و تطهیر با شيلنگ‏هاى متّصل به آب‌لوله‌کشی كه در حكم جارى است و همچنین آب قلیل، یک‌مرتبه کافی است؛ هرچند بهتر است با آب قلیل دو بار باشد.

مخرج غائط را می‌توان با آب شست، يا با سه قطعه كاغذ يا سنگ يا پارچه يا مانند آن تميز كرد، مگر درصورتی‌که از حدّ معمول تجاوز كرده و اطراف مخرج را آلوده نموده باشد، يا نجاست ديگرى مانند خون با آن بيرون آيد، يا از خارج نجاستى به آن برسد، كه در اين حال فقط با آب پاك می‌شود.

چنانچه مصرف طبی دارد و نه مسکر است و نه مایع، پاک و حلال است.

مردار حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است درصورتی‌که خودش مرده باشد، امّا اگر ذبح‌شده باشد ولو به غير دستور شرعی پاك است، ولى احتياط مستحب پرهيز است.

هنگامی‌که موضوع در هرکسی ثابت شود باید به تکلیف عمل کند ولی حکم اعدام جز به دستور حاکم شرع جایز نیست یعنی اگر خود فرد مرتد بعدها توبه کند باید همسر و اموال خود را رها کند و برود.

منظور از دومی جاهایی است که خارج از جاده‌های عبور و مرور مردم باشد مثلاً در گوشه‌ای در بیابان یا خرابه و مانند آن.

گاهی مکلف علم به ثبوت حکم ضروری در دین اسلام دارد و می‌داند آن‌ها پیامبر آورده است، مع‌ذلک انکار می‌کند، این انکار منجر به تکذیب پیامبر صلی الله علیه و آله می‌شود و کافر است؛ ولی گاهی اعتقاد به عدم ثبوت حکم ضروری در اسلام دارد‌ و طبیعتاً معتقد است که پیامبر آن‌ها نیاورده است هرچند درواقع در دین اسلام چنین حکمی ثابت است، این شخص هرچند منکر ضروری است ولی از آنجا که پیامبر را تکذیب نکرده است کافر محسوب نمی‌شود، مثلاً در اوایل اسلام اگر از کسی از حرمت ربا سؤال می‌شد، می‌گفت: اشکال ندارد؛ گمان می‌کرد مانند معاملات دیگر است و حرام بودنش را انکار می‌کرد و می‌گفت پیامبر چنین حکمی را نیاورده است، بنابراین در اینجا چون علم نداشت انکار پیامبر محسوب نمی‌شد.‌