گریه بیانگر عواطف و عشق به بنیان‌گذار این مکتب است که درس شجاعت و ایمان و ظلم‌ستیزی به ما آموخت. مگر می‌شود رابطه عمیقِ عاطفى باشد و قطره‌های اشک در مصائب آن‌ها جارى نشود.
این گریه‌ها به خاطر ظلم‌هایی است که دشمنان بر آن‌ها روا داشتند و درواقع اعلان‌جنگ با دشمنان ایشان و به تعبیر دیگر با ظالمان و ستمگران دنیاست. علاوه بر این، صحنه‌های کربلا چنان بوده است که هر کس کمترین عاطفه‌ای داشته باشد، با شنیدن آن متأثر می‌شود این همان رابطه و پیوند عاطفى است.
این احادیث به این معنا هستند که شخص، توفیق صالح شدن پیدا می‌کند و صالح شدن به انجام تکالیف است نه با ترک آن.
ناله و ضجّه حدّى ندارد ولى نعره کشیدن در مجالس عمومى درصورتی‌که سبب وهن شود کار صحیحى نیست.
عزاداري خامس آل عبا از افضل شعائر اسلامي است و گريه خواه به‌صورت آهسته باشد يا بلند جزء اين شعائر عظيم محسوب می‌شود، ولي فرياد کشيدن و صداهاي خارج از متعارف که موجب وهن است ترک شود.
گریه طبیعى با صداى بلند اشکالى ندارد بلکه خوب است. ولى صداهاى مصنوعى که گاهى اوقات در بعضى مجالس دیده می‌شود و فریادهایى به‌صورت عربده می‌کشند، صحیح نیست.
حرکت دسته‌های کار خوب و مناسبي است و شکوه و عظمت فوق‌العاده‌ای به عزاداري می‌دهد و جزء شعائر است. ولي توجّه داشته باشند، وقت نماز بايد مراعات شود؛ و باید بانظم کامل و پرچم‌های آبرومند که اهداف مقدّس عاشورا بر آن نوشته‌شده باشد، صورت گیرد. بهتر آن است که ریش‌سفیدان در قلب دسته‌های باشند و جوانان در جلو و افراد بزرگ‌سال در عقب دسته و خواهران به دنبال آن‌ها باشند.
ورود با کفش روى فرش‌ها جایز نیست ولى اگر فرش‌ها را جمع کنند، ورود با کفش حرام نیست امّا باید بعداً بشویند و تمیز کنند.
مراسم حسینى باید رمز وحدت، محبت، دوستى، ایثار و فداکاری باشد و از هر کار که سبب اختلاف می‌شود باید به شدّت پرهیز شود.
نباید بلندگوهای مجالس، مزاحمتی برای همسایه‌ها داشته باشد بنابراین بلندگوها برای داخل مسجد روشن باشد ولی برای پخش اذان اشکالی ندارد البته صدای بلندگو خصوصاً در مورد اذان صبح باید به‌گونه‌ای باشد که حال همسایه‌ها نیز رعایت شود.
پوشيدن لباس مشكى در ايّام شهادت جنبه تعظيم شعائر دارد و مستحب است.
به‌عنوان تعظیم شعائر مانعی ندارد.
