جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سوال؛ لازم الوفاء نیست.

قسم زن صحیح است و شوهر نمی تواند او را مجبور کند و در صورت اجبار کفاره ای بر زن واجب نمی شود اما اگر از روی اختیار این کار را انجام دهد هربار کفاره شکستن قسم بر او واجب می شود.‌ در حال ا ختیار و رضایت زن جنب از حرام محسوب می شود و نسبت به مرد در صورت عدم رضایت زن در هر صورت جنب از حرام است.‌

اگر صیغه عهد ولو به فارسی بر زبان جاری شده و قسم نیز خورده اید باید دو کفاره بپردازید.

تفاوتی نمی کند و در هر دو صورت شامل می شود.

قسم به قرآن کفاره ندارد و عمل به آن واجب نیست ولی باید توبه نماید و بعد از این تکرار نکند و از عمل خود استغفار کند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نماید.

كسى كه قسم ياد مى كند بايد بالغ و عاقل باشد و اگر درباره مال خود قسم می خورد باید سفیه نباشد،همچنین حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، بنابراين قسم خوردن و ديوانه و كسى كه مجبورش كرده اند درست نيست، همچنين اگر در حال عصبانى بودن، بدون اراده و قصد قسم بخورد.

کفاره قسم پرداخت نماید.

با توجّه به اين که قبح ذاتي دروغ به صورت مقتضي است نه به صورت علّت تامّه، يعني شرايط و موانع مي تواند در آن تأثير گذارد، جواز قسم دروغ مبتني بر مسأله اهم و مهم خواهد بود. يعني در جايي که اگر را بگويد، هدف مهم تر شرعي به خطر مي افتد، مجاز خواهد بود. در غیر این صورت نه.

هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت كند بايد كفّاره دهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد (و در زمان ما که بنده آزاد كردن موضوعیت ندارد میان دو چیز دیگر مخیر است) و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد. (احتیاط مستحب آن است که این سه روز پشت سر هم باشد.)

هرگاه پدر از قسم خوردن فرزند (در هر سن و سالی که باشد) جلوگیرى کند، حتّى اگر فرزند بدون اجازه پدر قسم یاد کند قسم او صحیح نمى باشد.

هرگاه شوهر از قسم خوردن زن مانع شود قسم او صحیح نیست،حتی اگر زن بدون اجازه شوهر قسم یاد کندقسم او صحیح نمى باشد.

از همان وقت كه چنين شده قسم او به هم مى خورد.