در مسائلی که به فتوای میت عمل کرده باقی می‌ماند؛ در باقی مسائل هرچه باشد از حیّ تقلید می‌کند.
صرف احتمال اعلمیت، مجوّز عدول نمى‌گردد.
در مورد تساوى دو يا چند مجتهد يا عدم ثبوت اعلمیت تبعيض در تقليد جايز است.
خیر بلکه باید فقط بر خصوص مسئله‌ای که عمل کرده‌اند باقی باشند نه دیگر جزئیات و مسائل آن باب را.
چنانچه مجتهد زنده اعلم بوده، عدولش صحیح و بازگشت از آن جایز نیست و اگر میّت اعلم بوده، می‌تواند در مسائلی که عمل کرده باقی بماند و تقلیدش از مجتهد زنده در موارد علم اجمالى یا تفصیلى به اختلاف جایز نبوده است.
به‌عنوان‌مثال در احكام سفر در مورد روزه از مجتهدى تقليد كند كه مى‌گويد روزه بگيرد و در نماز به فتواى مجتهدى عمل كند كه مى‌گويد شكسته بخواند.
هرگاه دو مجتهد مساوى باشند، مىتوان بعضى از مسائل را از يكى و بعضى را از ديگرى تقليد كرد؛ ولی هرگاه در مسئله‌ای به فتوای یکی عمل کرد، عمل به فتوای دیگری در آن مسئله، جایز نیست.
اين كار عدول محسوب می‌شود نه تبعيض؛ و عدول جايز نيست.
تقلید از مجتهدی که در بعضی از ابواب اجتهاد دارد خالى از اشکال نیست.
درصورتی‌که ظن به اعلمیت يكى از آن دو نداشته باشد بين آن‌ها مخيّر است و تبعيض نيز جايز است.
در مسائلی که از کسى تقلید کرده‌اید، باید باقى بمانید; مگر این‌که ثابت شود نفر دوم اعلم است و یا مرجع شما در آن مسئله احتیاط کند که در این مورد رجوع به غیر جایز است.
اگر منظور پیروى کردن در اخذ طریقه احتیاط از دو مجتهدى که هر دو مساوى در فقاهت باشند بوده باشد مانعى ندارد.
