جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سوال طلاق او باطل است.

زنى كه به واسطه بيمارى يا غير آن عادت ماهانه نمى‏بيند هرگاه مرد بخواهد او را طلاق دهد بايد از زمانى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از نزديكى خوددارى كند و بعد او را طلاق دهد.

اگر زن در موقع عقد شرط كند كه هرگاه شوهر مثلًا مسافرت نمايد، يا معتاد به مواد مخدر گردد، يا خرجى او را ندهد اختيار طلاق با او باشد، اين شرط باطل است، ولى هرگاه شرط كند كه او از طرف شوهرش وكيل باشد كه هرگاه اين كارها را انجام دهد خود را مطلّقه كند اين وكالت صحيح است و در چنين صورتى حق دارد خود را طلاق دهد.

صیغه طلاق حتما باید در حضور دو شاهد به غیر از زوجین جاری گردد.

عدالت شاهد طلاق، شرط واقعی است ولی هرگاه در ظاهر اثبات عدالت شود تحقیق لازم نیست.

همین گونه افراد براى شهود طلاق کافى هستند و عادل محسوب مى شوند.

عدالت شهود طلاق در نزد مجری طلاق شرط است.

طلاق بر دو قسم است: «طلاق بائن» و «طلاق رجعى» طلاق بائن آن است كه مرد در آن حقّ رجوع به زن خود ندارد، (منظور از رجوع آن است كه مرد بدون عقد با زن آشتى كند و او را مجدّداً به همسرى بپذيرد.) طلاق بائن بر پنج قسم است: 1- طلاق زنى كه نُه سالش تمام نشده. 2- طلاق زن يائسه، يعنى زنى كه بيشتر از 50 سال دارد. 3- طلاق زنى كه شوهرش بعد از عقد، با او نزديكى نكرده باشد. 4- طلاق سوم زن سه طلاقه 5- طلاق خلع و مبارات: و غير اينها را طلاق رجعى گويند كه تا وقتى زن در عدّه است مرد مى‏تواند به او رجوع كند.

در طلاق خلع نفرت از ناحیه زن است ولی در طلاق مبارات نفرت طرفینی است.

هرگاه مرد همسرش را طلاق رجعى دهد نمى‏تواند او را از خانه‏اى كه موقع طلاق در آن بوده بيرون كند (مگر در بعضى از موارد خاص)، همچنين بر خود زن نيز حرام است كه براى كارهاى غير لازم از آن خانه بيرون رود.

احتیاط واجب رعایت عدّه است.

در صورتی که نزدیکی انجام شده باشد باید عده طلاق نگه دارد.