لازم نیست صبر کند، می‌تواند با همان حال اعمال را بجا بیاورد.
بايد طواف را با قصد خالص براى خدا بجا آورد؛ زيرا طواف از عبادات است و بدون نيّت همراه با قصد قربت صحيح نيست.
در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.
هرگاه بعد از تمام كردن طواف يا ديگر عبادات، مرتكب ريا شود، عبادت باطل نمى‌شود؛ هرچند كار خلافى كرده است.
منظور از «طهارت از حدث» اين است كه محرم به هنگام طواف، از جنابت و حيض و نفاس پاك بوده و وضو داشته باشد.
«طهارت از حدث» در طوافِ واجب شرط است، چه طواف عمره باشد، يا طواف حج، يا طواف نساء. حتّى در عمره و حج مستحب ـ كه پس از احرام بستن واجب است آن را تمام كند ـ طهارت از حدث شرط است.
در طواف مستحب "طهارت از حدث " شرط نيست؛ هرچند افضل آن است كه طهارت داشته باشد. بنابراين اگر جنب يا حائض، يا نفساء بوده و فراموش كرده و با همان حال طواف نموده، طواف مستحب او صحيح است، امّا در صورت علم و آگاهی، چون بودن جنب در مسجدالحرام حرام است، طواف او صحيح نمى‌باشد، ولى طواف مستحب بدون وضو اشكالى ندارد.
هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وضوى او باطل شود، تجديد وضو مى‌كند و بازمی‌گردد. اگر حداقل نصف طواف (سه شوط و نیم) را تمام كرده بود، بقيّه را بجا مى‌آورد و اگر كمتر از نصف بوده از اوّل شروع مى‌كند و اگر زن در حال طواف عادت ماهانه شود، فوراً از مسجدالحرام خارج مى‌شود و حكم او نيز بعد از پاك شدن همين است.
هرگاه محرم دسترسى به آب پيدا نكند، يا از استعمال آب معذور باشد و نتواند صبر كند تا عذرش برطرف شود، واجب است به‌جا آن تيمّم كند؛ خواه تيمّم بدل از غسل باشد، يا بدل از وضو؛ سپس طواف را بجا آورد و نايب گرفتن لازم نيست.
اگر اميد دارد كه عذرش مرتفع گردد، احتياط مستحب آن است كه تا آخرين فرصت صبر كند؛ اگر عذر برطرف نشد تيمّم كند؛ ولى اگر يقين دارد برطرف مى‌شود بايد صبر كند.
هرگاه بعد از انجام طواف شك كند آن را با وضو بجا آورده، يا شك كند غسل را انجام داده؟ طوافش صحيح است؛ ولى براى اعمال بعد (كه نياز به وضو، يا غسل دارد) بايد آن را بجا آورد.
اگر در اثناء طواف شك كند وضو گرفته؟ و حالت سابقه خود را از وضو و حدث نداند، اگر بعد از گذشتن از نصف (سه شوط و نیم) باشد طواف را رها مى‌كند و وضو مى‌گيرد و از همان‌جا بقيّه طواف را بجا مى‌آورد و سپس احتیاطاً آن را اعاده مى‌كند و اگر قبل از گذشتن از نصف باشد، طواف او باطل است.
