رفتن به مسجد و توقف در آن و حرم ائمّه معصومین علیهم السلام، براي زن مستحاضه قليله حرام نيست و زن مستحاضه کثيره در صورتي مجاز به اين کار است که غسل هاي روزانه را انجام داده باشد.
برای زن نفساء توقّف كردن در مسجد یا داخل شدن براى گذاشتن چيزى در آن حرام است امّا اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود يا براى برداشتن چيزى برود مانعى ندارد. البته رفتن به مسجدالحرام و مسجد پيغمبر (ص) برای این افراد، مطلقا حرام است؛ حتی اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود. البته توقف در قسمتي که حکم مسجد ندارد و معمولا در مساجد، براي افراد معذور، درنظرگرفته ميشود اشکالي ندارد.
توقف در قسمتهايي که مسجد است جايز نيست و احتياط واجب آن است که در حرم (محوطه اطراف ضريح) امامان عليهم السلام توقف نکند، ولي داخل شدن به رواقهاي اطراف ضريح مطهر ائمه علیهم اسلام اشکالی ندارد.
بنابر احتیاط واجب باید از کارهایی که بر او حرام بود، مثل توقّف در مسجد و مسّ خطّ قرآن اجتناب نماید؛ مگر طلاق و نزدیکی با همسر که قبل از غسل جایز است(هر چند در مورد نزدیکی، احتیاط مستحب ترک آن می باشد)
خارج شدن از محل اقامت به بیش‌ازحد ترخیص، قصد اقامه‌ی ده روز را به هم می‌زند و باید در سفر اول نماز کامل خوانده شود، ولی در آن سفر تفریحی نمازش شکسته است.
در چند مورد سفر قطع می شود و مسافر باید نماز را تمام بخواند:اول: رسیدن به وطندوم: قصد اقامت ده روزسوم: توقف یک ماه بدون قصد
هرگاه مسافرى می‌خواهد ده روز پشت سر هم در محلی بماند، يا می‌داند اجباراً بايد در آنجا توقّف كند بايد نماز را تمام بخواند.
هرگاه مسافرى قصد ندارد ده روز در جايى توقف كند ولى قصدش اين است كه مثلاً اگر رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا كند ده روز بماند بايد نماز را شكسته بخواند.
هرگاه مسافر در محلی توقّف كند ولى نمی‌داند مدّت توقّف او چند روز است بايد نماز را شكسته بخواند، امّا بعد از گذشتن سى روز بايد نماز را تمام بخواند، اگرچه مقدار كمى بعدازآن در آنجا بماند (اگر يك ماه از ماه‌های قمرى بماند كه كمتر از سى روز باشد نيز كافى است مثلاً از دهم اين ماه تا دهم ماه ديگر).
هرگاه توقّف سى روز در يك محل نباشد كافى نيست، بنابراين اگر در جايى مثلاً بيست روز بدون قصد بماند سپس ازآنجا چند فرسخ دورتر رود و بيست روز ديگر بماند نماز او شكسته است.
هرگاه توقّف سى روز در يك محل نباشد كافى نيست، بنابراين اگر در جايى مثلاً بيست روز بدون قصد بماند سپس ازآنجا چند فرسخ دورتر رود و بيست روز ديگر بماند نماز او شكسته است.
هرگاه مسافر در محلی توقّف كند ولى نمی‌داند مدّت توقّف او چند روز است بايد نماز را شكسته بخواند، امّا بعد از گذشتن سى روز بايد نماز را تمام بخواند، اگرچه مقدار كمى بعدازآن در آنجا بماند (اگر يك ماه از ماه‌های قمرى بماند كه كمتر از سى روز باشد نيز كافى است مثلاً از دهم اين ماه تا دهم ماه ديگر).
