جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه در موقع غسل خون قطع نشود، ضررى براى غسل ندارد؛ خواه غسل ترتيبى باشد يا ارتماسى.

در صورتیکه از مجرای طبیعی خونی جاری شود (که معمولا جاری می شود) غسل نفاس دارد.

زنى كه عادت او در حيض كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بعد از آن، تا روز دهم بنابر احتياط واجب ترك عبادت كند، اگر خون از ده روز گذشت فقط به اندازه روزهاى عادتش نفاس است و بقيّه استحاضه و عباداتى را كه در اين چند روز ترك كرده، بايد قضا كند.

بردن عين نجاست مانند خون و بول در مسجد حرام است هرچند بی‌احترامی به مسجد نباشد بنا بر احتياط واجب، مگر چيز جزئى كه گاه در لباس و بدن شخص وارد شونده يا در لباس بچه‌های كوچك است، امّا بردن متنجّس (چيزى كه نجس شده مانند لباس و كفش نجس) درصورتی‌که بی‌احترامی به مسجد نباشد و سبب آلودگى مسجد نيز نشود حرام نيست.

اگر خون در دهان بوده باشد موجب بطلان نماز نیست ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم و بیشتر رسیده باشد باید نماز را رها کند و دهان را آب بکشد و سپس نماز بخواند و اگر کمتر از درهم باشد و با آب دهان آمیخته شود و خارج شود آن‌هم براى نماز اشکال دارد.

هرگاه در لباس خود خونى ببيند و يقين كند كه به مقدار كمتر از درهم است و يا خون زخم و دمل است كه براى نماز اشكال ندارد و با آن نماز بخواند، بعد بفهمد خون بيش از مقدار درهم بوده، يا خون از غير زخم و دمل است نمازش صحيح است.

اگر کیسه به‌صورت محمول است اشکالى ندارد و اگر بدن آلوده شود چنانچه عسر و حرجى نباشد آن را بشویند و در غیر این صورت به همان حالت نماز بخوانند.

خون کمتر از درهم در بدن و لباس و بدن امام جماعت نیز معفو است.

اگر خونى كه در لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى مانند بول روى آن بريزد نمازخواندن با آن جایز نيست.

جاى آن نجس است، ولى براى نماز اشکالى ندارد.

هرگاه لباس داراى آستر است اگر خون به آستر نیز سرایت کند هرکدام خون جداگانه‌ای حساب می‌شود، ولى در پارچه اگر زیاد ضخیم نباشد و از یک‌طرف به‌طرف دیگر سرایت کند، پشت‌وروى آن‌یکی محسوب می‌شود.

هرگاه خون در چند جاى لباس يا بدن پراكنده باشد اگر مجموع آن كمتر از درهم (تقریباً به‌اندازه‌ی یک‌بندانگشت اشاره) است براى نماز ضررى ندارد.