جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

منظور همان عکس ذوی الروح است.

منظور لباسى است که در عرف عام می‌گویند لباس زنانه است و نیز لباس‌های مشترک، درصورتی‌که شکل آن‌ها متفاوت باشد جزء لباس‌های اختصاصى محسوب می‌شود.

لباس نمازگزار شش شرط دارد:1. پاك بودن.2. غصبى نبودن، بنا بر احتياط واجب.3. از اجزاء مردار نباشد.4. از حيوان حرام‌گوشت نباشد.5 و 6 اگر نمازگزار مرد است لباس او از ابريشم خالص يا طلا بافت نباشد.

بنا بر احتياط واجب انسان باید از پوشيدن لباس شهرت خوددارى كند و منظور از لباس شهرت لباسى است كه جنبه رياكارى دارد و می‌خواهد به‌وسیله آن مثلاً به زهد و ترك دنيا مشهور شود، خواه از جهت پارچه يا رنگ آن باشد يا دوخت آن؛ امّا اگر واقعاً قصد او ساده پوشيدن است و جنبه رياكارى ندارد نه‌تنها جايز است بلكه عملى است شايسته و اگر كسى بالباس شهرت نماز بخواند نماز او باطل نيست.

درصورتی‌که دقیقاً نمی‌داند و احتمال می‌دهد بعد از تمام نمازها حاصل‌ شده باشد تکلیفی جز غسل کردن برای نمازهای آینده ندارد.

هرگاه لباس مخلوط از ابريشم و غير آن باشد اشكالى براى هیچ‌کس ندارد، امّا اگر غير ابريشم به‌قدری كم باشد كه به‌حساب نيايد براى مرد جايز نيست.

در شش صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحیح است: 1 ـ درجایی که به‌واسطه زخم یا جراحت و دمل، لباس یا بدن به خون ‌آلوده ‌شده باشد. 2 ـ درجایی که خون موجود در لباس کمتر از درهم باشد (درهم تقریباً به‌اندازه‌ی ‌یک «بندانگشت» اشاره است). 3 ـ هرگاه لباس‌های کوچک مانند جوراب و عرقچین او نجس باشد. 4 ـ محمول متنجّس. 5 ـ لباس زنى که پرستار بچه است. 6 ـ درجایی که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. مثلاً درجایی گرفتارشده که لباس او نجس است و قابل‌تبدیل نیست یا وقت براى تطهیر آن تنگ است در اینجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحیح است.

لباس نمازگزار بايد از اجزاء حيوان مرده‏اى كه خون جهنده دارد نباشد، بلكه احتياط واجب آن است كه از اجزاى حیوان‌های مرده ديگر كه خون جهنده ندارند (مانند ماهى و مار) نيز اجتناب كند.

هرگاه در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد اگر به‌گونه‌ای است که آب کشیدن بدن یا لباس، کار مشکلى است تا وقتی‌که زخم یا جراحت و دمل خوب نشده می‌تواند با آن نماز بخواند، همچنین است چرکى که با خون بیرون می‌آید، یا دوایى که روى زخم می‌گذارند و نجس می‌شود، ولى اگر زخم به‌زودی خوب می‌شود و شستن خون آن از لباس یا بدن آسان است باید آن را آب کشد.

هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمى‏دهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.

منظور چیزی است که شکل لباس دارد مانند شلوار و ژاکت.‌

كسى كه دو لباس دارد و مى‏داند يكى از آن دو نجس است امّا نمى‏داند كداميك از آن‌هاست با هیچ‌کدام نمى‏تواند نماز بخواند و بايد هر دو را آب بكشد و اگر توانايى بر اين كار نداشته باشد بايد دونماز جداگانه با آن دو لباس بخواند.