جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که پوشیدن لباس زینتی در برابر نامحرم نباشد، اشکالى ندارد.

لباس نمازگزار شش شرط دارد:1. پاك بودن.2. غصبى نبودن، بنا بر احتياط واجب.3. از اجزاء مردار نباشد.4. از حيوان حرام‌گوشت نباشد.5 و 6 اگر نمازگزار مرد است لباس او از ابريشم خالص يا طلا بافت نباشد.

در حال اضطرار و ناچارى پوشيدن لباس ابريشمى خالص و طلا بافت يا غصبى و يا لباسى كه از مردار تهيّه شده مانعى ندارد و می‌تواند با آن نماز بخواند.

پوشيدن لباسى كه مايه هتك و بی‌آبرویی انسان يا منشأ فساد می‌شود اشكال دارد؛ و درصورتی‌که ساتر عورت او نباشد نماز صحیح نیست.

بنا بر احتياط واجب انسان باید از پوشيدن لباس شهرت خوددارى كند و منظور از لباس شهرت لباسى است كه جنبه رياكارى دارد و می‌خواهد به‌وسیله آن مثلاً به زهد و ترك دنيا مشهور شود، خواه از جهت پارچه يا رنگ آن باشد يا دوخت آن؛ امّا اگر واقعاً قصد او ساده پوشيدن است و جنبه رياكارى ندارد نه‌تنها جايز است بلكه عملى است شايسته و اگر كسى بالباس شهرت نماز بخواند نماز او باطل نيست.

منظور لباسى است که در عرف عام می‌گویند لباس زنانه است و نیز لباس‌های مشترک، درصورتی‌که شکل آن‌ها متفاوت باشد جزء لباس‌های اختصاصى محسوب می‌شود.

لباس زينتى چيزى است كه زن‌ها براى زيبايى آن را مى‌پوشند و شبيه آرايشى است كه در صورت خود انجام مى‌دهند.

باید نمازهایی که بالباس نجس خوانده‌شده است قضا شود.

كسى كه دو لباس دارد و مى‏داند يكى از آن دو نجس است امّا نمى‏داند كداميك از آن‌هاست با هیچ‌کدام نمى‏تواند نماز بخواند و بايد هر دو را آب بكشد و اگر توانايى بر اين كار نداشته باشد بايد دونماز جداگانه با آن دو لباس بخواند.

هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمى‏دهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.

كسى كه يك لباس بيشتر ندارد هرگاه بدن و لباس او هر دو نجس شود و به‌اندازه‌ی آب كشيدن يكى از آن دو بيشتر آب ندارد احتياط واجب آن است كه بدن را آب بكشد و نماز را با همان لباس نجس بخواند.

هرگاه نجس بودن چیزى را فراموش کند و بدن یا لباسش با رطوبت به آن ملاقات کند و نماز بخواند بعد یادش بیاید نماز او صحیح است، همچنین اگر بدنش با رطوبت به چیزى که نجس بودن آن را فراموش کرده ملاقات کند و بدون آنکه خود را آب بکشد، غسل کند، غسل و نمازش صحیح است.