هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.
ارکان نماز پنج چيز است: اول نيت. دوم تكبيرة الاحرام. سوم قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع، يعنى ايستادن پيش از ركوع. چهارم ركوع. پنجم دو سجده (البته در نیت، زيادى تصور نمی‌شود و زيادى تكبيرة الاحرام نيز اگر از روى سهو باشد نماز را باطل نمی‌کند، هرچند احتياط مستحب آن است كه آن را اعاده كند).
این جمله بالخصوص، به‌عنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.
نيّت بايد تا آخر نماز ادامه داشته باشد و اگر طورى غافل شود كه نداند چه مىكند نمازش باطل است.
بهتر است نیّت جماعت کند تا از ثواب نماز جماعت بهره‌مند شود.
باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.
خم شدن بايد به‌قصد ركوع باشد، بنابراين اگر بدون اين قصد خم شود نمىتواند آن را ركوع حساب كند، بلكه بايد بايستد و به‌قصد ركوع خم شود.
این کار جایز نیست ولی اگر شخصی انجام داده باشد درصورتی‌که نمی‌دانسته این کار اشکال دارد مانعی ندارد.
دعاهای قرآنی هرچند کلمات قرآنی است، ولی به نیت قرآن خوانده نمی‌شود.
می‌تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دورکعتی تمام می‌کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.
درصورتی‌که از عمل مأمومین اطمینان پیدا کند که حق چیست باید به آن عمل کند.
نیت را نباید بر زبان جاری نمایند و در فرض سؤال اشخاصی که جاهل قاصر باشند نماز آن‌ها صحیح است و اگر جاهل مقصر باشند نماز را اعاده نمایند.
