حکم پرداخت زکات فطره به کمیته امداد
پرداخت زکات فطره به کمیته امداد چه حکمی دارد؟
فطریه را میتوانید به کمیته امداد بدهید.
فطریه را میتوانید به کمیته امداد بدهید.
هرگاه زكات بر كسى واجب شود، ولى در آن محل مستحقى نباشد، چنانچه اميد نداشته باشد كه بعداً در آنجا مستحقى پيدا كند بايد زكات را به محل ديگرى ببرد و به مصرف برساند و بنابراحتياط واجب مخارج حملونقل به محل ديگر به عهده خود او است، ولى اگر زكات تلف شود، ضامن نيست. ولی چنانچه در محل خودش مستحق پيدا شود، بااینحال میتواند زكات را به محل ديگرى ببرد؛ ولى مخارج آن بر عهده خود اوست و اگر زكات تلف شود بنابر احتياط واجب ضامن است، هرچند با اجازه حاكم شرع باشد.ولی چنانچه در محل خودش مستحق پيدا شود، با اين حال مى تواند زكات را به محل ديگرى ببرد؛ ولى مخارج آن بر عهده خود اوست و اگر زكات تلف شود بنابر احتياط واجب ضامن است، هر چند با اجازه حاكم شرع باشد.
1- زکات فطره بر شما لازم نیست.) زیرا فقیر میباشند و غنی نمیباشند).2- در صورت دادن زکات فطره به آن نسبت که هزینههای خانواده را میدهید باید در زکات فطره سهیم باشید. 3- جایز نیست زکات فطره را به خانواده بدهید.) زیرا والدین واجب النفقه میباشند).
ما قوت غالب شخص را ملاک نمیدانیم و مخیرند طبق نرخ گندم، برنج یا سایر موارد محاسبه نمایند ولو اینکه قوت غالب آنها چیز دیگری باشد.
در صورتی که مطمئن باشید به اهلش می رسد مانعی ندارد.
درصورتیکه در آن فصل فقیر باشد و به مقدار زندگی عادی توان ندارد میتواند از فطریه استفاده کند.
درصورتیکه فطریهای را به او دادهاند مالک شده است و با رضایت ورثه میتوان خرج او کرد.
در آيات مختلف قرآن که در مورد کفّاره است، اشاره به اطعام شده، مانند کفّاره قسم که مي¬فرمايد { إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساکینَ مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْلیکُمْ } (المائدة، 89) که هم اطعام است و هم «من أوسط ما تطعمون» يعني يک غذاي متوسط؛ و همچنين در مورد کفّاره ظِهار که مي¬فرمايد:{فَإِطْعامُ سِتِّینَ مِسْکِیناً}(المجادلة،4) و يا کفّاره روزه: { وَ عَلَى الَّذینَ یُطیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعامُ مِسْکینٍ } (البقرة، 184) و غير اینها. لذا بايد با مبلغ کفّاره بتوان غذاي متوسطي تهيه کرد؛ و با در نظر گرفتن این امر قیمت اعلامی محاسبهشده است و اطعام موردنظر در آیه امکانپذیر میگردد مخصوصاً درصورتیکه چند نفر باشند ولي در فطريه «صاع مِن طعام» (وسایل الشيعة، ج 9، باب آن الواجب في الفطرة...، ص 339، رقم 12176) است که طعام در لغت عرب معمولاً به گندم گفته میشود و چون در فطريه به «صاع مِن طعام» تعبير کرده ما به همان مقدار اکتفا کرده و عمل میکنیم.
درصورتیکه هرکدام از آنها هرچند به صورتی تخمینی به حدنصاب رسیده باشد باید زکاتش پرداخت شود.
دادن فطره براى آن حضرت مفهوم صحیحى ندارد؛ بهتر آن است که براى سلامتى و تعجیل در ظهور پرنور ایشان هر مقدار میخواهند صدقه بدهند.
مالى را كه بهقصد فطره كنار گذارده، نمىتواند آن را با مال ديگرى عوض كند، بلكه بايد همان را براى فطره بدهد.
در فرض سؤال تفاوتی ندارد.