جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر انسان نان‌خور كسى باشد، ولى قبل از غروب نان‌خور ديگرى شود، زكات فطره او بر عهده شخص دوم است، مثل اين‏كه دختر پيش از غروب به خانه شوهر رود كه شوهرش بايد فطره او را بدهد.

ميهمانى كه پيش از غروب شب عيد فطر با رضايت صاحب‌خانه واردشده و نان‌خور او محسوب می‌شود (يعنى تصميم دارد مدتى نزد او بماند) دادن زكات فطره او نيز واجب است، امّا اگر فقط براى شب عيد دعوت‌شده فطره او بر ميزبان واجب نيست و درصورتی‌که بدون رضايت صاحب‌خانه باشد نيز بنابر احتياط واجب فطره او را بدهد، همچنين فطره كسى كه انسان را مجبور كرده است كه خرجى او را بپردازد.

انسان بايد فطره كسانى را كه قبل از غروب شب عيد فطر نان‌خور او حساب مى‏شوند بدهد، خواه بزرگ باشند يا كوچك، مسلمان باشند يا كافر، واجب ‏النفقه باشند يا غير واجب ‏النفقه، نزد او زندگى كنند يا در جاى ديگر.

بنابر احتیاط واجب جایز نیست.

درصورتی‌که فقرای نیازمند دیگری نباشند مانعی ندارد.

درصورتی‌که برای آن‌ها ضرورت داشته باشد مانعی ندارد.

درصورتی‌که مالی از خود به ارث گذاشته باشد باید دین او را از اموالش داد و اگر مالی نداشته باشد دین او را می‌توان از زکات پرداخت کرد.

اشکالی ندارد ولی بیش‌ازحد نیازش نباشد.

فطری‌هایشان که بر عهده شماست، فطریه غیر سادات محسوب می‌شود.

بهتر است فطريه را به نوه يا پدربزرگ و مادربزرگ نپردازند.

زکات فطره را به واجب النفقه (پدر، مادر، زن و فرزند) نمی‌توان داد.

زكات فطره را بنابر احتياط واجب در غير مورد فقرا و مساكين نمى‏توان مصرف كرد، همچنين نمى‏توان از آن کارخانه‌هایی تأسيس كرد و منافع آن را در خدمت نيازمندان گذارد، ولى تهيّه سرمايه از آن براى افراد نيازمند به مقدارى كه زندگانى آن‌ها را اداره كند جايزاست.