حکم پرداخت زکات فطره از دو جنس متفاوت
آیا انسان میتواند زکات فطره را از دو جنس متفاوت بپردازد؟
انسان نمىتواند نصف صاع را از يك جنس (مثلاً گندم) و نصف صاع را از جنس ديگر (مثلاً جو) بدهد، مگر اينكه مخلوط آن دو غذاى معمول آن محل باشد.
انسان نمىتواند نصف صاع را از يك جنس (مثلاً گندم) و نصف صاع را از جنس ديگر (مثلاً جو) بدهد، مگر اينكه مخلوط آن دو غذاى معمول آن محل باشد.
هرگاه بهجای يك صاع، نصف صاع از جنس خوب بدهد بهطوریکه قيمتش بهاندازه يك صاع جنس معمولى باشد، كافى نيست و اگر آن را بهقصد قيمت فطره هم بدهد اشكال دارد.
هرگاه كسى مخارج عيالاتش را از مال حرام بدهد واجب است فطره آنها را از مال حلال بدهد.
اگر كسى را كه نانخور اوست و در شهر ديگر زندگى مىكند وكيل نمايد كه از مال او فطره خودش را بپردازد، چنانچه اطمينان و وثوق داشته باشد كه فطره را مىدهد كافى است.
اگر اردو بانیان خیر داشته باشد باید آنها بدهند و اگر خودشان پول دادهاند بر عهده خودشان است.
ما قوت غالب شخص را ملاک نمیدانیم و مخیرند طبق نرخ گندم، برنج یا سایر موارد محاسبه نمایند ولو اینکه قوت غالب آنها چیز دیگری باشد.
واسطه موظف است عوض آن را به شخص نیازمند بدهد.
در فرض سؤال، واجب نیست و با افطاری دادن، کسی نانخور محسوب نمیشود.
زکات فطره آنها بر هیچکس واجب نیست; مگر اینکه چند روزى از ایّام آخر ماه رمضان در یکجا باشند، ولى اگر سحرها مرتباً یکجا باشند، بر عهده صاحب آن منزل است.
هرگاه میزبان مقلّد مرجعی باشد که فطریّه کسى که فقط شب عید را میهمان اوست بر عهده میزبان نمیداند و میهمان مقلّد مرجعى باشد که فطریّه چنان شخصى را بر عهده میزبان میداند فطریه بر عهده هیچکدام نیست ولی درصورتیکه عکس این فرض باشد هر دو باید فطریه بپردازند و مانعى ندارد که یکى از آن دو از دیگرى اجازه بگیرد که اصالتاً و نیابتاً فطریّه را بپردازد.
فطریّه بر عهده خود اوست؛ ولى احتیاط لازم آن است که از میزبان خود براى پرداخت این فطریّه نیز اجازه بگیرید.
در فرض سؤال، چهار پنج روز کافى است.