جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

امر به معروف و نهى از منکر وظیفه همه مسلمان هاست و کسى نمى تواند جلوى آن را بگیرد ولى باید طورى انجام گیرد که نظم دانشگاه ها و مؤسّسات به هم نخورد.

باید تذکر دهد و به وظیفه نهی از منکر با زبان خوش توأم با ادب و منطق عمل کند.

مردم باید به نهى از منکر زبانى اکتفا کنند، و از هر گونه برخورد فیزیکى اجتناب ورزند، ولى حکومت مى تواند وارد این مرحله نیز بشود.

همه شرایط شرعى باید در آن جمع شود.

تفحّص درباره ديگران جايز نيست؛ مگر اين كه مسأله به صورت گسترده درآيد و سبب آلودگى اجتماع شود.

منظور از حریم خصوصی اموری است که جزء اسرار و مسائل شخصی محسوب می شود.

اگر براى امر به معروف و نهى از منكر لازم شود كه متوسّل به ضرب و جرح يا اتلاف اموال و بالاتر از آن گردد در اين صورت هيچ كس بدون اجازه حاكم شرع حقّ اقدام ندارد، بلكه بايد اصل كار و مقدار و اندازه آن طبق ضوابط اسلامى با نظر حاكم شرع تعيين گردد.

مواردی که نیاز به اذن حاک شرع ندارد عبارت است :1-بخواهد شخص را نصیحت نماید و با زبان و دل او را تشویق به ترک گناه یا انجام واجب نماید.2-چنانچه بخواهد به خاطر امر به معروف و نهی از منکر با شخص قطع ارتباط نماید و با او مراوده نداشته باشد.3-جایی که شخص با زبان نرم نصیحت کرده و نذکر داده اما اثر نداشته و بخواهد با کلمات تند و خشن او را از گناه باز دارد یا او را به انجام واجب وادار نماید.4-در صورتی که برای امر معروف و نهی از منکر بخواهد وسایل گناه را از دسترس بودن شخص خارج نماید.5-جایی که بخواهد با زور امر به معروف و نهی از منکر نماید مثلا جلوی شخص را بگیرد تا او نتواند گناه انجام بدهد.

مفسده در لغت به چیزی گفته می شود که علت فساد و تباهی است و در اصطلاح فقه، در حوزه احکام فردی به هر چیزی گفته می شود که زمینه گناه را برای انسان فراهم می کند و در حوزه احکام اجتماعی چیزی است که موجب بروز ناهنجاری، درگیری و اختلاف، سستی عقاید مردم و ضررهای مختلف می گردد که در جای خود مورد استفاده قرار می گیرد.

انتقاد اگر با پيشنهاد توأم باشد، به يقين بهتر است؛ ولى اگر انتقادكننده نتواند پيشنهادى مطرح كند، بازهم از باب امر به‏ معروف‏ و نهى از منكر بايد وظيفه خود را انجام دهد.

وظیفه شما امر به معروف و نهى از منکر است و هرگاه مؤثّر نیفتاد باید به مقامات مسئول خبر دهید تا آنها را به وظایفشان آشنا کنند.

امر به معروف و نهى از منکر یک حکم عام است و همه به مقدار توان خود موظف به آن هستند و وجود چنین نهادى سلب مسؤولیت از دیگران نمى کند و موارد تداخل را با برنامه ریزى باید حل کرد.