بیان عوارض عمل جراحی برای بیمار
آيا پزشك معالج موظّف است عوارض يا ضايعات احتمالى ناشى از عمل جرّاحى را براى بيمار تشريح كند؟
درصورتیکه عوارض مهمی باشد بايد به بيمار بگويد، در غير اين صورت لازم نيست.
درصورتیکه عوارض مهمی باشد بايد به بيمار بگويد، در غير اين صورت لازم نيست.
اگر وضع بيمارى روانى او و همچنين در صد احتمال نجات با جرّاحى در حدّى است كه عقلا چنين اقدامى را معقول و منطقى میدانند شرعاً اشكالى ندارد. در ضمن بايد شخص نامبرده (اگر قدرت تشخيص دارد) يا ولی او (در صورت عدم قدرت تشخيص بيمار) با اين كار موافقت كند.
درصورتیکه بيمار راضى باشد و اطّلاع كافى به او داده شود، مانعى ندارد.
جز در موارد ضرورت جايز نيست.
اين كار تنها در صورت ضرورت و به مقدار ضرورت جايز است.
معاينات در اینگونه موارد شرعاً اشكالى ندارد؛ بلكه گاه لازم است.
درصورتیکه بدن مستقيماً تماس پيدا نكند، براى نيازهاى پزشكى اشكالى ندارد.
در فرض مسئله براى مقاصد پزشكى مانعى ندارد. البته مشروط بر اینکه مفاسدی بر آن مترتب نشود.
اینگونه امور فقط در صورت ضرورت جايز است و معيار ضرورت تشخيص عرف عام و صالح است.
چنانچه مستلزم نگاه و لمس نباشد، يا اينكه بهوسیله همسرش انجام گيرد اشكالى ندارد. در غير اين صورت تنها در موارد ضرورت جايز است.
درصورتیکه راه درمان، يا راه پيشگيرى از مزاحمتها، منحصر به آن باشد مانعى ندارد.