اگر خون قطع نمی‌شود و جنبه ضرورت دارد جایز است؛ امّا احتیاط واجب آن است که اگر ممکن است درمان کنند.
اشکالى ندارد، مگر اینکه بیم انتقال بیمارى برود.
خریدوفروش اشیاى نجس در صورتى حرام است که فایده حلالى نداشته باشد و در حال حاضر که خون براى نجات جان بیماران مصرف می‌شود و داراى منافع حلالى است، خریدوفروش آن مانعى ندارد.
هرگاه بيمارى انسان چند سال طول كشد و بعداً خوب شود اگر تا رمضان آينده به مقدار قضا وقت باقى است بايد فقط قضاى رمضان آخر را بگيرد و براى هرروز از سال‌های پيش يك مد طعام بدهد.
درصورتی‌که جان مسلمانان درخطر باشد، نجات آن‌ها به مقدار تمکّن واجب کفایى است. ولى اگر در رنج و زحمت باشند، نه خطر مرگ، رسیدگى به وضع آن‌ها مستحب مؤکّد است.
اگر راهى جز نگاه مستقيم نداشته باشد به مقدار ضرورت جايز است.
تنها در صورتى جايز است كه اين آموزش براى غير هم‌جنس ضرورتى داشته باشد، يعنى بدون آن تعليمات كافى براى نجات جان بيماران از خطر يا بيمارى ميسّر نشود.
هرگاه آموزش ضرورى، منحصر به آن مورد باشد رضايت طرف لازم نيست; ولى اگر موارد ديگرى براى آموزش پيدا شود، كه طرف مقابل رضايت نمی‌دهد، نمی‌توان از مواردى كه راضى نيستند استفاده كرد.
كسى كه مباشر ايجاد ضرر و زيان است ضامن است. مگر اينكه قبلاً از طرف مقابل برائت گرفته و در كارهاى خود كوتاهى ننموده باشد.
در اين صورت كه ضرورت نيست بايد به‌صورت معقولى تمرّد كند، مگر اينكه معاينه بيمار غير هم‌جنس براى تكميل تحصيلات پزشكى لازم باشد، كه در اين صورت جايز است.
