حکم پرداخت گوشت بهعنوان کفاره
آیا در مد طعام که بهعنوان کفّاره روزه پرداخته میشود، گوشت هم کفایت میکند؟
در فرض سؤال به تنهائى بنا بر احتیاط واجب کفایت نمیکند.
در فرض سؤال به تنهائى بنا بر احتیاط واجب کفایت نمیکند.
كسى كه براى كفّاره روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب كرده بايد به هرکدام يك مد طعام (تقریباً 750 گرم) بدهد و نمیتواند چند مد را به يك نفر بدهد، مگر اينكه دسترسى به شصت فقير پيدا نكند، ولى اگر اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مىدهد و با آنها میخورد، میتواند براى هر يك از عيالات او، هرچند صغير باشند، يك مد به آن فقير بدهد.
در مورد کفاره عذر، باید یک مد کامل به فقیر پرداخت نمود؛ برای مثال درجایی که سه مد را میخواهد به دو فقیر بدهد باید به یکی 2 مد و به دیگری یک مد بدهد و نمیتوان کفاره 3 مد را بین دو نفر تقسیم نمود و نفري يک و نيم مد بدهد و درجایی که میخواهد نقداً بپردازد نمیتوان 3000 تومان را بین دو نفر تقسیم کند و نفری 1500 تومان بپردازد باید به یکی 1000 و به دیگری 2000 بپردازد و درهرصورت پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه میتواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن بهاندازه يك مد باشد كافى است.
پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
مصرف کفارات فقط فقرا و مستمندان هستند و احتیاط واجب آن است که کفاره غیر سادات به سادات داده نشود.
در فرض سؤال فقیر محسوب میشود و فقير كسى است كه نيازمند تأمين مخارج سال خود و خانوادهاش است و چيزى هم ندارد كه بهطور روزانه قادر به تأمين هزينه زندگىاش باشد.
درصورتیکه تصور میکرده روزه برایش ضرر دارد و ترک کرده قضا دارد ولی کفاره ندارد.
مسافرانى كه بعدازظهر به وطن يا محل اقامت میرسند نمیتوانند روزهبگیرند، اما مستحب است اعمالى كه روزه را باطل میکند ترك كنند.
این مسئله دو صورت دارد: گاه براى طبیب خوف ضرر حاصل میشود، یعنى احتمال قابلتوجهی نسبت به زیان داشتن روزه براى او حاصل میشود، در اینجا میتواند همان را به بیمار منتقل کند، چنانچه بیمار از قول طبیب خوف ضرر پیدا کرد روزه را ترک میکند. صورت دوّم آن است که احتمال ضعیف و کمرنگی باشد، در اینجا نمیتوان ترک روزه را به بیمار توصیه کند.
درصورتیکه عرفا به او دیوانه و مجنون بگویند و یا اینکه نتواند وقت نماز را تشخیص دهد، نماز از او ساقط میشود.
اوّل ماه از پنج طريق ثابت میشود:1- ديدن ماه با چشم، امّا ديدن با دوربين و وسايل ديگرى از اين قبيل كافى نيست.2- شهادت عدّهاى كه از گفته آنها يقين پيدا شود (هرچند عادل نباشند، همچنين هر چيزى كه مايه يقين گردد).3- شهادت دو مرد عادل، ولى اگر اين دو شاهد صفت ماه را برخلاف يكديگر بگويند، يا نشانههایی بدهند كه دليل بر اشتباه آنهاست به گفته آنها اوّل ماه ثابت نمیشود.4- گذشتن سى روز تمام از اوّل ماه شعبان كه اوّل ماه رمضان با آن ثابت میشود، يا گذشتن سى روز تمام از اوّل ماه رمضان كه اوّل ماه شوال ثابت مىشود (البتّه اين در صورتى است كه اوّل ماه قبل مطابق همين طرق ثابتشده باشد).5- حكم حاكم شرع، به اين صورت كه براى مجتهد عادلى اوّل ماه ثابت شود و سپس حكم كند كه آن روز اوّل ماه است، در اين صورت پيروى از او بر همه لازم است، مگر كسى كه يقين به اشتباه او دارد.