جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

وقف به جنین صحیح نیست چون تملیک محسوب نمی شود.‌

دیه جنین بنا بر احتیاط واجب به شرح زیر است: در بیست روز اوّل (که نطفه است) ۱۵ مثقال معمولی طلا و در بیست روز دوّم (که علقه است) ۳۰ مثقال و در بیست روز سوّم (که مضغه است) ۴۵ مثقال و در بیست روز چهار (که عظام است) ۶۰ مثقال و در بیست روز پنج (که لحم است) تا زمانی که اعضاء کامل شود و قبل از آن‌که جنین در شکم مادر به حرکت درآید ۷۵ مثقال و پس از دمیدن روح در پسر دیه کامل و در دختر نصف دیه کامل تعلّق می‌گیرد.

از کسانی که در آن باغچه حق دارند باید اجازه گرفت.‌

ديه جنين به پدر و مادرش می‌رسد و اگر يکي از آن‌ها در سقط شرکت داشته از ديه ارث نمی‌برد و تمام آن به ديگري می‌رسد و اگر هر دو در سقط شرکت داشته‌اند ديه به پدربزرگ و مادربزرگ پدري و مادري و برادران و خواهران آن جنين می‌رسد و طبق قانون ارث تقسيم می‌شود و اگر آن‌ها رضايت دهند مشکل حل می‌شود.

دیه سقط در اینجا بر عهده مادر است؛ و دیه او به حاکم شرع می‌رسد و در مصارف بیت‌المال مصرف می‌شود.

دیه بر عهده هر دو است; هرکدام به مقدارى که در آن کار سهیم بوده‌اند.

اگر بدانیم یکى از آن دو قطعاً نجات پیدا می‌کند باید آن‌ها را به حال خود گذاشت تا یکى از آن دو بدون دخالت انسان دیگرى نجات یابد و اگر امر دایر میان این است که هر دو بمیرند یا فقط جنین بمیرد می‌توان جنین را سقط کرد تا مادر زنده بماند.

طبق آنچه بعضى از اطبّاى معروف گفته‌اند اين احتمال بسيار ضعيف است، پس نمی‌توان سقط‌جنین كرد.

اگر جان مادر درخطر است و راه منحصر به عمل جرّاحى و بيهوشى باشد مانعى ندارد.

مادام كه زنده از مادر متولّد نشده مشمول حقوق مدنى نيست.

محتواى كيسه آب جنين نجس نيست، مگر اينكه آلوده به خون باشد.

درصورتی‌که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می‌گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی‌رسد.) پدر و مادر باید مشترک دیه را بپردازند)