جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

عنوان جنین از همان لحظه انعقاد نطفه به آن اطلاق می‌شود و تفاوتی بین لقاح طبیعی و مصنوعی نیست.

درصورتی‌که از گفته متخصصان متدين يقين يا خوف خطر يا ضرر مهمي براي مادر حاصل شود، پايان دادن به حاملگي تا زماني که روح دميده نشده جايز است؛ و چون احتمال تعلق ديه می‌رود احتياط آن است که ورثه اين کودک (غير از پدر و مادر) با ميل و رضاي خود از آن صرف‌نظر کنند.

جهت دکور و امثال آن جایز نیست; ولى اگر ضرورتى براى آموزش‌های لازم ایجاب کند و چیزى جانشین آن نشود، مانعى ندارد.

مشروع نيست.

مادر جانشین به‌منزله مادر رضاعی است و کودکی که از او متولد می‌شود به تمام خویشان زن که در مورد مادر رضاعی محرم می‌شوند، محرم خواهند بود، البته از آن‌ها ارث نمی‌برد و نسبت به شوهر آن زن تنها به‌عنوان ربیبه رضاعی محرم می‌شود و نسبت به بستگان دیگر شوهر آن زن نامحرم است.

در هر سه صورت، انتقال جنين (بعدازانعقاد نطفه) مانعى ندارد، ولى چون معمولاً مستلزم نظر و لمس حرام است، تنها در موارد ضرورت مجاز است.

در صورتى كه براى پيشرفت علم پزشكى جهت حفظ جان مسلمين ضرورتى داشته باشد جايز است، و احتیاط آن است که دکتر دیه را بپردازد البته می تواند با کسانی که تشریح برای آنها نفعی دارد، شرط کند که آنها بپردازند.

احتياط آن است كه با رضايت مادرِ جانشين، بچه را بگيرند.

نظر به اينكه فرزند مزبور تعلّق به صاحبان اصلى نطفه دارد، لازم است هویت آن‌ها ثبت شود و به اطّلاع برسد.

تمام هزینه‌هایی که به‌واسطه جنین بر مادر تحمیل شود بر عهده شوهر است.

درصورتی‌که عامل سقط شما بوده‌اید، نه همسرتان، هرچند ایشان راضی به این کار بوده‌اند دیه جنین را شما باید به ایشان بپردازید؛ و اگر ایشان به شما ببخشد بری الذمه می‌شوید ولی چنانچه عامل هر دو باهم بوده‌اید دیه آن به برادران و خواهران و پدربزرگ و مادربزرگ آن جنین می‌رسد. ضمناً دیه آن دو جنین شصت مثقال معمولی طلا است.

هنگامى است كه بچه در شكم مادر به حركت درمی‌آید، كه معمولاً در حدود چهارماهگی است.