جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ورزش کردن مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، باید ساعت ورزش خود را تغییر دهد و به فاصله زمانی افطار تا سحر و یا زمان‌هایی که توان بیشتری برای ورزش کردن دارد موکول نماید. در غیر این صورت، تنها مجوز افطار این است که در برخی روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعی از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد؛ و تا ماه رمضان سال آینده قضای آن را بجا آورد.

كافى است كه در هر شب از ماه مبارك رمضان براى روزه فردا نيّت كند، ولى بهتر است كه در شب اوّل ماه، علاوه‌ی ‏به راین، نيّت روزه همه ماه را نيز بنمايد.

نيّت وقت معيّنى ندارد، بلكه هر موقع تا قبل از اذان صبح نيّت كند كافى است و همین‌که براى خوردن سحرى برمی‌خیزد، اگر از او سؤال شود منظورت چيست؟ بگويد: «قصد روزه‌دارم» كافى است.

اگر در ماه رمضان نيّت را فراموش كند چنانچه تا قبل از اذان ظهر يادش بيايد و فوراً نيّت كند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد روزه‌اش صحيح است، امّا اگر بعدازظهر نيّت كند صحيح نيست.

اگر شک در مقدار دقیق سن خود دارد فعلاً نسبت به آن زمان وظیفه‌ای ندارد

اگر به‌صورت گاز رقیق وارد بدن می‌شود مانعى ندارد و روزه‌اش صحیح است و ما نمونه‌های معمول آن را دیده‌ایم اشکالى ندارد.

قى كردن (استفراغ) از روى عمد روزه را باطل می‌کند، هرچند براى نجات از مسمومیت و درمان بيمارى و مانند آن باشد، ولى قى كردن بدون اختيار يا از روى سهو روزه را باطل نمی‌کند.

هرگاه يقين دارد كه به‌واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون می‌آید كه به آن قى كردن مىگويند نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد و هرگاه براثر آروغ زدن بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر عمداً فروببرد روزه‌اش باطل است، ولى اگر بی‌اختیار فرورود اشكالى ندارد.

در صورت ادامه عذر تا رمضان آینده تبدیل به فدیه می‌شود ولی اگر روزه برای خودش ضرر ندارد و فقط برای شیرخوار ضرر دارد قضا ساقط نمی‌شود.

اگر کسى روزه ماه رمضان را در وقت آن نگیرد، یا آن را باطل کند، باید بعد از ماه رمضان قضاى آن را بجا آورد، هرچند لازم نیست قضاى روزه را فوراً بجا آورد، ولى بنا بر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد و اگر تا ماه رمضان سال بعد به‌جا آورده نشود باید کفاره‌ی تأخیر نیز بدهد.

روزه‌هايى كه به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترك شده، بايد قضا كند.

کسي که چندروزه از او قضا شده و شماره آن‌ها را نمی‌داند، مثلاً نمی‌داند دو تا بوده يا سه تا کافي است مقدار کمتر را انجام دهد و اضافه بر آن واجب ‏نيست، هرچند احتياط مستحب است، اما اگر قبلاً شماره آن‌ها را می‌دانسته، ولي به‌واسطه سهل‌انگاری فراموش کرده، احتياط واجب آن است که مقدار بيشتر را انجام دهد.