جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اهدای خون و انجام آزمايش براي روزه‌دار مانعي ندارد ولي با توجه به این‌که باعث ضعف می‌شود کراهت دارد.

سرمه کشيدن روزه را باطل نمی‌کند و چنانچه مزه يا بوي آن به حلق برسد مکروه است.

ريختن دوا در چشم‏ کراهت دارد؛ امّا اگر یقین دارد به فضای حلق می‌رسد و فرو می‌رود برای روزه اشکال دارد.

بله حکم باطل کردن عمدی را دارد.

هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه نمی‌تواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه می‌تواند كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.

احتياط واجب آن است كه روزه‌دار به‌جايى نرود كه می‌داند چيزى در گلويش می‌ریزند يا مجبورش می‌کنند كه روزه را افطار كند، امّا اگر قصد رفتن كند و نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزه‌اش صحيح است.

اگر چيزى را به‌زور در گلوى روزه‌دار بريزند، يا سر او را در آب فروبرند، روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو می‌زنیم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزه‌اش باطل مى‏شود.

اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام‏ دهد و بعد به گمان اين‏كه روزه‌اش باطل‌شده دوباره يكى از آن‌ها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا می‌آورد، ولى كفّاره ندارد.

كارهايى كه روزه را باطل می‌کند بنا بر احتياط واجب نُه چيز است: 1- خوردن و آشاميدن، 2- جماع، 3- استمناء، 4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلی‌الله عليه و آله و ائمّه علیهم‌السلام، 5- رساندن غبار غليظ به حلق، 6- فروبردن سر در آب، 7- باقى ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 8- اماله كردن با مايعات، 9- قى كردن عمدى.

اشکال ندارد.

درصورتی‌که عمداً این کار را نکنید اشکالى ندارد.

اگر عمداً باشد علاوه بر قضا کفاره هم دارد.