درصورتی‌که شوهر شما به‌صورت جدی چنین تقاضایی دارد و می‌توانید به این سفر بروید طبق خواسته او عمل کنید و روزه را بعداً قضا نمایید.
اگر سر را به زیرآب نکند اشکالی ندارد.
درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند و سختي کار مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، بايد ساعت کاري خود را تغيير دهد و يا در ماه رمضان کارهاي سبک‌تری انجام دهد. در غير اين صورت، تنها مجوز افطار اين است که در برخي روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعي از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد و تا ماه رمضان سال آينده قضاي آن را بجا آورد.
چنانچه مراقبت نماید که از حلق فرو نرود و تنها بوی عطر و یا تلخی نمک باقی بماند روزه صحیح است، اما اگر ذرات ریز آن در دهان باشد باید آب‌کشیده شود.
این کار جایز نیست، مگر در حال ضرورت و در این صورت باید روزه را قضا کند.
هشت چيز در صحّت اعتكاف شرط است:1ـ ايمان.2ـ عقل.3ـ قصد قربت.4ـ روزه.5ـ كمتر از سه روز نباشد.6ـ در مسجد جامع باشد.7ـ اذن زوج، والدين و صاحب كار.8ـ از مسجد خارج نشود.
درصورتی‌که یقین به اشتغال ذمه نداشته باشد مانعی ندارد.
هرگاه انسان در محلي زندگي می‌کرده و وطن او بوده، چنانچه ازآنجا اعراض کند، يعني ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگي کند، هرچند گاهي به‌عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، روزه‌اش در آنجا صحیح نیست، خواه در آنجا ملکي داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگي کنند يا نکنند، مگر اينکه سالي سه چهار ماه (هرچند به‌صورت پراکنده) در آنجا اقامت داشته باشد.
در حال اختیار هم می‌تواند چنین کند و روز عید را نباید روزه بگیرد و بقیه را بعدازآن می‌گیرد.
با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.
در مورد تبرع اشکالی ندارد و آنچه اشکال دارد جایی است که به کمتر از قیمت به دیگری واگذار نماید.
