Məsələ 1466: Oruc tutmağın ona bir zərər yetirməyəcəyini düşünərək oruc tutub qürubdan sonra orucun ona zərər yetirdiyini bildikdə,müstəhəb ehtiyata əsasən, onun qəzasını yerinə yetirməlidir.
Məsələ 1467: Bir şəxs şə’ban ayının axırı və ya ramazan ayının birinci günü olmasında şəkk etsə və bu gündə oruc tutmaq istədisə, şə’ban ayının axırını niyyət etməlidir. Əgər ramazan ayının birinci gününü niyyət etsə, orucu haram və batildir.
Məsələ 1469: “Aşura” gününün, habelə Ərəfə, yaxud Qurban bayramı günü olmasında şəkk olan günün orucu məkruhdur. Qonağın ev sahibinin icazəsi olmasdan oruc tutması da məkruhdur.
Məsələ 1470: Məkruh və haram günlərdən başqa ilin bütün günlərində oruc tutmaq müstəhəbdir. Bə’zi günlərdə isə oruc tutmağa daha çox tə’kid olunmuşdur:1-Hər ayın birinci və axırıncı cümə axşamı günləri, ayın 10-dan sonra olan birinci çərşənbə; əgər bir şəxs bunları tuta bilməsə, müstəhəbdir ki, qəza etsin. 2-Hər ayın 13, 14, 15-ci günləri;3-Rəcəb və şə’ban aylarının hamısı. Hamısını tuta bilmədikdə bə’zi günləri, hətta bir gün də belə olsa tutsun;4-Zil-hiccənin 24-cü və zil-qə’dənin 29-cu günləri;5- Zil-hiccənin 1-dən 9- na qədər; Əgər zəifliyi ilə əlaqədar oruc tuta bilməsə Ərəfə gününün dualarını oxusun və o günün orucu məkruhdur.6- “Qədir –xum” bayramında; (18 zil-hiccə)7- Məhərrəm ayının 1-ci, 3-cü və 7-ci günləri;8- Peyğəmbərin (s) mövludu günü; (17 rəbiül- əvvəl)9-Peyğəmbərin (s) besəti günü; (O Həzrətin (s) peyğəmbərliyə seçildiyi gün)10-Novruz bayramı günü.
Məsələ 1471: Müstəhəb oruc tutan şəxsin orucunu axıra qədər tutması lazım deyil və istədiyi vaxt iftar edə bilər. Hətta, müstəhəbdir ki, mö’min qardaşlardan bir nəfər onu yeməyə də’vət etsə, onun də’vətini qəbul edib iftar etsin.
Məsələ 1473: Müstəhəbdir ki, oruc tutan şəxs məğrib və işa namazını iftardan qabaq qılsın. Amma hüzuri-qəlb ilə namaz qıla bilməzsə və ya əgər bir şəxs onu gözləyirsə, yaxşı olar ki, əvvəl iftar etsin. Lakin, mümkün olan qədər namazı fəzilətli vaxtında qılsın.
Məsələ 1474: Yeddi şeydə xüms vacibdir: 1-Qazanc və iş mənfəəti; 2-Mə’dən; 3-Xəzinə; 4-Harama qarışmış halal mal; 5-Dalğıclıq vasitəsi ilə əldə edilən cəvahirat; 6-Müharibə qənimətləri; 7-Zimmi kafirin müsəlmandan aldığı torpaq (Vacib ehtiyata əsasən).
Məsələ 1475: Əgər insan əkinçilik, sənət, ticarət, fəhləlik, müxtəlif idarələrdə işləməklə və s. qazanc əldə etsə, bu halda özünün, ailəsinin və öhdəsində olduğu şəxslərin illik xərclərindən artıq qaldığı halda, onun xümsünü (beşdən birini) sonradan deyiləcək göstərişlərə əsasən, ödəməlidir.
Məsələ 1476: Qazanc və qazanc növlərində heç bir fərq yoxdur. Lakin, insan başqasından borc ünvanı ilə bir şey alsa, xümsü yoxdur. Həmçinin, irs adı ilə ona çatan malların xümsü yoxdur. Amma, əgər mərhumun öz malının xümsünü vermədiyini və yaxud başqa mallarına görə xümsə borclu olduğunu bilsə, istisnadır. Əgər irs qalmış malın qiymətində artım olarsa və ili yetişərsə artım qiymətinin xumsunu verməlidir.
Məsələ 1477: Əgər bir şəxs ona bir şey bağışlasa və illik xərcindən artıq qalsa vacib ehtiyata görə, onun xümsünü ödəməlidir. Habelə, uzaq qohumundan ona irs çatsa və onun belə bir qohumun olmasından xəbəri olmayıbsa və ona belə bir yerdən irs çatacağına güman etməyibsə, vacib ehtiyata görə, onun xümsünü ödəməlidir.
Məsələ 1477: Əgər bir şəxs ona bir şey bağışlasa və illik xərcindən artıq qalsa vacib ehtiyata görə, onun xümsünü ödəməlidir. Habelə, uzaq qohumundan ona irs çatsa və onun belə bir qohumun olmasından xəbəri olmayıbsa və ona belə bir yerdən irs çatacağına güman etməyibsə, vacib ehtiyata görə, onun xümsünü ödəməlidir.
Məsələ 1478: Əgər bir şəxs hər hansı bir mülkü müəyyən şəxslərə, məsələn, öz övladlarına vəqf etsə və o mülkdən müəyyən gəlir əldə olunsa və onların illik xərclərindən artıq olsa, onun xümsü verilməlidir.
